به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو ؛ یکسال از عمر دولت پزشکیان می‌گذرد هر چند در این ۱۲ ماه روند سیر تحولات کشور را در شرایط ویژه‌ای قرار داد اما حال نوبت ارزیابی و بررسی عملکرد دولت پزشکیان است.

وقت آن رسیده دولت "وفاق ملی " باید از تبیین و حلوا حلوا کردن ضرورت وفاق فاصله بگیرد و به مردم باید پاسخ بدهد که چه اقداماتی در حوزه‌های کلیدی کشور که روزانه مردم باان‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند

گزارش بدهد.

مسعود پزشکیان در ایام تبلیغات ریاست جمهوری بار‌ها بر ضرورت رجوع به کارشناسان و اتخاذ تصمیمات علمی در تمام حوزه‌ها تأکید کرد. این وعده‌ها امیدواری ایجاد کرد که دولت وفاق ملی بتواند با مدیریت دقیق، گره‌گشای مشکلات اقتصادی و اجتماعی کشور باشد. اما متأسفانه، آنچه در این یکسال مشاهده شده، فاصله‌ای آشکار میان شعار و عملکرد است.

در صدر مشکلاتی که مردم هر روز با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، تورم و گرانی افسارگسیخته، ناترازی انرژی، کاهش ارزش پول ملی و رکود در بخش مسکن قرار دارد. از همه مهم‌تر، وعده رسیدگی و بازسازی منازل آسیب‌ دیده از جنگ ۱۲ روزه هنوز تحقق نیافته است. مشکلات فرهنگی و اجتماعی نیز به این موارد افزوده شده است.

با این حال، دولت هنوز نتوانسته راه‌حل‌های عملی و ملموسی برای رفع این بحران‌ها ارائه دهد. جای تأسف است که به جای بهره‌ گیری از نظرات کارشناسی، شاهد سردرگمی و تکرار سیاست‌های فرافکنی و متوسل شدن به بهانه‌های گذشته هستیم.

فرافکنی ممنوع

اظهارات اخیر رئیس جمهور در جمع مدیران رسانه، نمونه بارزی از وضعیت تردیدآمیز و سردرگمانه دولت است. بیان اینکه «اگر مذاکره نکنیم، چه کنیم؟» و تأکید بر تحمل سختی‌ها به جای اقدام عملی، نشان‌دهنده فقدان راهبرد مشخص و قاطع برای مدیریت بحران‌هاست.

این نوع نگاه، برخلاف روح انقلابی و مردمی است که انتظار دارند مسئولانشان پاسخگو و پیشرو باشند، نه اینکه به بهانه تحریم‌ها و فشار‌های دشمن، دست از عمل و مسئولیت بردارند.

اکنون دیگر زمان آن نیست که دولتمردان با ریسمان پوسیده فرافکنی، خود را از پاسخگویی به مردم دور نگه دارند یا به غرزدن‌های بی‌ثمر بپردازند. شرایط کشور ویژه و حساس است و مردم انتظار دارند دولت چهره‌ای فعال، پاسخگو و متعهد به وعده‌ها داشته باشد.

با بررسی دقیق عملکرد یک ساله دولت مسعود پزشکیان در حوزه‌های کلیدی اقتصاد، مسکن، انرژی و سیاست خارجی، روشن می‌شود که وعده‌های داده شده در آغاز کار دولت، تا کنون نتوانسته‌اند به صورت عملی و ملموس محقق شوند. در حالی که مردم با مشکلات روزمره‌ای، چون تورم افسارگسیخته، کاهش ارزش پول ملی، رکود در ساخت و ساز مسکن، ناترازی انرژی و بلاتکلیفی در سیاست خارجی دست و پنجه نرم می‌کنند، دولت به جای ارائه راهکار‌های عملی و پاسخگو بودن، همچنان درگیر فرافکنی، بهانه‌جویی و سردرگمی است.

این وضعیت علاوه بر اینکه به کاهش اعتماد عمومی دامن می‌زند، موجب عمیق‌تر شدن بحران‌ها و افزایش نارضایتی‌ها می‌شود. دولت، به عنوان قوه مجریه کشور، مسئولیت بزرگی در قبال رفاه و امنیت مردم بر عهده دارد و نمی‌تواند با تأخیر، ابهام و عدم شفافیت، مسیر پیشرفت و اصلاح را متوقف کند.

به نهج البلاغه رجوع کنید

از سوی دیگر، الگوی حکمرانی موفق و مورد تأکید آموزه‌های اسلامی و انقلابی، بر پاسخگویی صریح، پذیرش نقد و اصلاح مستمر تأکید دارد. امام علی (ع) در نهج‌البلاغه بار‌ها به اهمیت مدیریت مبتنی بر عدالت، شفافیت و توجه به نیاز‌های مردم اشاره کرده است. بنابراین، دولتی که خواهان ماندگاری و کسب رضایت عمومی است، باید این اصول را سرلوحه کار خود قرار دهد.

اکنون زمان آن رسیده است که دولت وفاق ملی به دور از بهانه‌تراشی‌ها و سیاست‌های فرار رو، شجاعانه و مسئولانه پاسخگوی عملکرد خود باشد. باید از شعار عبور کند و به میدان عمل بیاید؛ به قول‌ها و وعده‌های خود وفادار بماند و با ارائه راهکار‌های عملی، ملموس و کارشناسی شده، مشکلات مردم را کاهش دهد.

فرصت زیادی باقی نمانده است و مردم انتظار دارند که دولت با اولویت‌بندی دقیق، مدیریت جهادی و بهره‌گیری از همه ظرفیت‌های داخلی، از جمله کارشناسان و متخصصان متعهد، بحران‌ها را مدیریت کند و مسیر توسعه پایدار را هموار سازد. در غیر این صورت، دولت نه تنها اعتماد عمومی را از دست می‌دهد، بلکه بار مشکلات و چالش‌ها بر دوش مردم بیشتر خواهد شد.

در نهایت، دولت مسعود پزشکیان باید بداند که زمان فرافکنی، غرزدن و انفعال گذشته است و اکنون زمان اقدام و پاسخگویی است؛ پاسخی که بتواند بارقه امید را در دل مردم روشن کند و نشان دهد که دولت وفادار به مردم و ملت است.

ریسمان

صبر حسنی، حماسه حسینی؛ دو ریسمان انتظار

صبر حسنی، حماسه حسینی؛ دو ریسمان انتظار

ریسمان سیاه و سفیدی که ملت ایران هنوز از آن می‌ترسد

ریسمان سیاه و سفیدی که ملت ایران هنوز از آن می‌ترسد

دولت وفاق ملی؛ آیا وعده‌ها به واقعیت می‌پیوندند؟

دولت وفاق ملی؛ آیا وعده‌ها به واقعیت می‌پیوندند؟