چریک مسافر

با کشته‌شدنِ حمید اشرف و دیگر اعضای مرکزی سازمان چریک‌های فدایی خلق در تیر ماه 1355، سازمان دچار ضربه جبران‌ناپذیری شد. اعضای باقی‌مانده ناگزیر برای حفظ سازمان جلساتی ترتیب دادند، در حالی که اعضای سازمان درگیر بحث‌های سرنوشت‌ساز درباره مشی سازمان شده بودند.

با کشته‌شدنِ حمید اشرف و دیگر اعضای مرکزی سازمان چریک‌های فدایی خلق در تیر ماه 1355، سازمان دچار ضربه جبران‌ناپذیری شد. اعضای باقی‌مانده ناگزیر برای حفظ سازمان جلساتی ترتیب دادند، در حالی که اعضای سازمان درگیر بحث‌های سرنوشت‌ساز درباره مشی سازمان شده بودند. مجید عبدالرحیم‌پور می‌گوید بعد از آن ضربۀ سخت که کل رهبری سازمان از بین رفت، ارتباطات گروه‌های مختلف هم از دست رفت چراکه همه تیم‌ها به مسئول شاخه‌ها وصل بودند. مدتی بعد عده‌ای از اعضا ازجمله مجید عبدالرحیم‌پور، احمد غلامیان، حسن فرجودی و صبا بیژن‌زاده جلسه‌ای اضطراری برگزار می‌کنند تا به‌گفتۀ عبدالرحیم‌پور ببینند چطور سازمان را جمع‌وجور کنند: «در همان زمان که به فکر جمع‌کردن سازمان بودیم سه گرایش به وجود آمد. احتمالاً این گرایش‌ها در زمان زنده‌بودن حمید اشرف هم وجود داشت اما بروز نمی‌کرد و در غیاب او این گرایشات عیان شد». برخی از اعضای سازمان به ایدۀ «مبارزه مسلحانه، هم استراتژی هم تاکتیک» بدبین شده بودند و برخی دیگر از آن دفاع می‌کردند. گرایشی هم بود که به نظریات بیژن جزنی تمایل داشت. عبدالرحیم‌پور در این گفت‌وگو از مجموعۀ «عصر چریک‌ها»، درباره آشنایی با سازمان، فعالیت‌های سیاسی و چریکی خود و نیز سرنوشت سازمان بعد از حمید اشرف می‌گوید.