مقایسه جنگنده سوخو ۳۵ و بمب‌افکن B-2 آمریکا

جنگنده سوخو ۳۵ (Su-35) روسی، یکی از پیشرفته‌ترین جنگنده‌های چندمنظوره نسل ++4 جهان، در سال‌های اخیر به نماد توان هوایی روسیه بدل شده است. این پرنده که با نام ناتویی Flanker-E شناخته می‌شود، نسخه‌ای به‌روزشده از پلتفرم موفق سوخو ۲۷ است و با ترکیب قدرت، چابکی و فناوری‌های نوین، جایگاهی ویژه در میان جنگنده‌های مدرن به دست آورده است.

سوخو ۳۵ با بهره‌گیری از دو موتور توربوفن AL-41F1S و قابلیت تغییر بردار رانش سه‌بعدی، قادر است به سرعتی بیش از ۲.۲۵ ماخ (حدود ۲۴۰۰ کیلومتر بر ساعت) دست یابد. رادار قدرتمند Irbis-E آن توان شناسایی اهداف را تا فاصله ۴۰۰ کیلومتری دارد و می‌تواند هم‌زمان با چند هدف درگیر شود. این جنگنده با وجود عدم برخورداری از فناوری پنهانکاری کامل، با استفاده از سامانه‌های جنگ الکترونیک و طراحی آیرودینامیکی پیشرفته، به سختی قابل رهگیری و انهدام است.

در مقابل، بمب‌افکن راهبردی B-2 Spirit آمریکا، نماد فلسفه‌ای کاملاً متفاوت در طراحی هواگردهای رزمی است. این بمب‌افکن نسل پنجم که به طور ویژه برای نفوذ در عمق دفاع‌های هوایی دشمن طراحی شده، از فناوری پنهانکاری (Stealth) تمام‌عیار بهره می‌برد. B-2 قادر است بدون شناسایی توسط رادار، ده‌ها تُن بمب از جمله تسلیحات هسته‌ای را در فاصله‌ای بیش از ۱۱ هزار کیلومتر حمل کند.

سوخو ۳۵ به‌عنوان جنگنده‌ای تاکتیکی برای برتری هوایی و نبردهای نزدیک طراحی شده، در حالی که B-2 یک بمب‌افکن استراتژیک برای حمله در عمق خاک دشمن محسوب می‌شود. درحالی‌که B-2 از پنهانکاری و برد فوق‌العاده بهره می‌برد، سوخو ۳۵ با چابکی استثنایی، سرعت بالا و توان رزمی در نبردهای داگ‌فایت، برتری خود را در میدان‌های نبرد هوایی حفظ کرده است.

به گفته کارشناسان، هرچند این دو هواگرد در نقش و مأموریت متفاوتی عمل می‌کنند، اما هر دو نماینده اوج فناوری نظامی شرق و غرب در دهه‌های اخیر هستند؛ سوخو ۳۵ با تمرکز بر چابکی و قدرت مانور، و B-2 با تمرکز بر پنهانکاری و دقت حملات استراتژیک.

در مجموع، سوخو ۳۵ نماد قدرت رزمی روسیه در نبردهای هوایی مدرن به شمار می‌رود، در حالی که B-2 همچنان یکی از پیچیده‌ترین و گران‌قیمت‌ترین بمب‌افکن‌های جهان باقی مانده است.